च्यातिएको धोती र फाटेको सर्ट लगाएका एक जना मानिस।

च्यातिएको धोती र फाटेको शर्ट लगाएका एक जना मानिस 😭आफ्नी १५-१६ वर्षकी छोरीलाई लिएर शहरको सबैभन्दा ठूलो होटलमा आइपुगे। दुवै जना एउटा टेबलमा बसे। वेटर आयो, दुई गिलास चिसो पानी दियो र मुस्कुराउँदै सोध्यो, "तिमी के खान चाहन्छौ?"

त्यो मान्छेले नम्रतापूर्वक जवाफ दियो, "मैले मेरी छोरीलाई वाचा गरेको थिएँ कि यदि उसले कक्षा १० मा जिल्लामा प्रथम भयो भने, म उसलाई यही होटलमा डोसा खुवाउनेछु। उसले आफ्नो वाचा पूरा गरेको छ, अब मेरो पालो हो। कृपया डोसा लिएर आउनुहोस्।"

वेटरले सोध्यो, "तपाईंको लागि केहि छैन?"

त्यो मान्छे मुस्कुराउँदै भन्यो, "मसँग एउटा डोसाको मात्र पैसा छ।"

वेटर भावुक भयो र सिधै होटल मालिककहाँ गयो। सम्पूर्ण कुरा बुझाएपछि, उसले भन्यो, "म चाहन्छु कि दुवैलाई पूरा नास्ता दिइयोस्। तिमीले मेरो तलबबाट बिल काट्न सक्छौ।"

मालिकले कथा सुने र मुस्कुराउँदै भने, "आज होटलले यो होनहार छोरीको सफलताको उत्सव मनाउनेछ।"

होटलका कर्मचारीहरूले टेबललाई सुन्दर ढंगले सजाएका थिए र छोरीको लागि विशेष परिकारहरू पनि पस्केका थिए। मालिकले उनीहरूलाई सम्मानपूर्वक खुवाए मात्र होइन, उपहारको रूपमा तीन डोसा र सम्पूर्ण छिमेकको लागि मिठाई पनि पठाए।

यो निकटता देखेर बुबा र छोरीको आँखा आँसुले भरियो।

वर्षौंपछि, त्यही छोरी आई.ए.एस. बन्छिन्। परीक्षा उत्तीर्ण गरेपछि उनी सोही शहरको कलेक्टर बनिन्। उनले होटल मालिकलाई कलेक्टर साहिबा ब्रेकफास्टको लागि आउँदैछिन् भनेर सन्देश पठाए।

होटल फेरि उही न्यानोपनका साथ तयार पारिएको थियो। जब कलेक्टर आफ्ना आमाबाबुसँग आइपुगिन्,

सबै जना उठेर उनलाई स्वागत गरे। ती केटी अगाडि बढिन् र होटल मालिक र वेटरको अगाडि आफ्नो टाउको निहुराउँदै भनिन्, "म त्यही केटी हुँ जसको बुबाले त्यस दिन केवल एउटा डोसाको पैसा ल्याएको थियो। तिमीहरू दुवैले मेरो आत्मसम्मानमा चोट पुर्‍याएका छैनौ, बरु मेरो सफलताको उत्सव मनाएका छौ। आज म जे छु त्यो तिमीहरूको मानवताको कारणले हो।"

उनले थप भनिन्, "आज यो होटलको सम्पूर्ण खर्च मेरो काँधमा छ। म सबै ग्राहक र कर्मचारीहरूको बिल तिर्नेछु।"

होटल मालिक र वेटरलाई "सर्वश्रेष्ठ नागरिक" सम्मान प्रदान गरिने घोषणा पनि गरियो।

सम्झनुहोस् - कसैको गरिबीमा हाँस्नु भन्दा उसको कडा परिश्रमलाई सलाम गर्नु राम्रो हो। तपाईंको सानो सहयोग कसैको भविष्यको जग बन्न सक्छ।